Έρευνες για τον σχολικό εκφοβισμό

 Οι πρώτες έρευνες για τον σχολικό εκφοβισμό

Η αρχή της σύγχρονης εξέτασης του φαινομένου έγινε το 1973, όταν ο Σουηδός ιατρός, Peter Paul Heinemann, έδωσε στον σχολικό εκφοβισμό τη διάσταση της ομαδικής βίας εναντίον ενός θύματος, χρησιμοποιώντας τη νορβηγική λέξη “mobbing” για να τον περιγράψει. Στη συνέχεια, ο επίσης Σουηδός καθηγητής Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο του Μπέργκεν Dan Olweus, ο οποίος διεξήγαγε τις πρώτες συστηματικές έρευνες για τον σχολικό εκφοβισμό, πρόσθεσε πως το ρόλο του θύτη θα μπορούσε να έχει όχι μόνο μια ομάδα, αλλά και ένα μεμονωμένο παιδί.

Τα στοιχεία έρευνας σε δείγμα 3.682 μαθητών της πρωτοβάθμιας και 31.602 της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, που δόθηκαν στη δημοσιότητα από το Υπουργείο Παιδείας το 2015, αναδεικνύουν το μέγεθος του προβλήματος:

·        Το 65% των μαθητών έχει παρακολουθήσει περιστατικό bullying συμμαθητών του,

·        Το 29% έχει ασκήσει βία σε συμμαθητές του από σπάνια έως πολύ συχνά.

·        Το 10% των μαθητών έχει υποστεί ενδοσχολική βία.

·        Τα αγόρια πέφτουν πιο συχνά θύματα.

·        Τα μισά από τα παιδιά - θέματα δεν αναφέρουν πουθενά το γεγονός, ενώ τα άλλα μισά μιλάνε σε φίλους τους και λιγότερο στους γονείς ή στους εκπαιδευτικούς.

·        Ο σχολικός εκφοβισμός ξεκινάει συνήθως από τις πρώτες τάξεις του Δημοτικού ενώ η κορύφωσή του παρουσιάζεται στην εφηβική περίοδο των 11 - 14 ετών.

Σύμφωνα μάλιστα με στοιχεία που παρουσίασε ο Dan Olweus, η Ελλάδα κατέχει την 4η θέση ανάμεσα σε 41 χώρες παγκοσμίως σε φαινόμενα ενδοσχολικής βίας (Olweus, 2009). Η έναρξη των περισσοτέρων περιστατικών παρατηρείται στις πρώτες τάξεις του δημοτικού και η κορύφωσή του στην εφηβική περίοδο των 11 - 14 ετών.

(Πηγή: «Ο εκφοβισμός (bullying), μια σύγχρονη μάστιγα. Tα παιδιά μας ως θύματα και ως θύτες», Βαϊζίδου Χριστίνα --Ψυχίατρος)