Σύμφωνα με ερευνητικά δεδομένα, ο σχολικός εκφοβισμός μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρότατες αρνητικές επιδράσεις κατά τη διάρκεια της σχολικής ζωής και κατά την ενηλικίωση. Για τα ελληνικά δεδομένα, το φαινόμενο του σχολικού εκφοβισμού αφορά τουλάχιστον ένα στα δέκα παιδιά σχολικής ηλικίας (συχνότερη εμφάνιση στις ηλικίες 8-15 ετών) με σοβαρές επιπτώσεις στην ψυχοκοινωνική τους εξέλιξη και στις διαδικασίες μάθησης. Αυτό εκφράζεται με διάφορους τρόπους, όπως αγχώδεις εκδηλώσεις, ψυχοσωματικά συμπτώματα (κοιλιακοί πόνοι, εμετοί, πονοκέφαλος), μαθησιακές δυσκολίες, συναισθηματικές δυσκολίες, χαμηλή αυτοπεποίθηση, κατάθλιψη, αυτοκαταστροφικές συμπεριφορές ακόμη και αυτοκτονικό ιδεασμό.
Επιπλέον, εκτιμάται ότι πολλά από τα παιδιά που
εμπλέκονται σε περιστατικά εκφοβισμού είτε ως εκφοβιστές είτε ως εκφοβιζόμενοι,
μπορεί να δημιουργήσουν δυσλειτουργικές διαπροσωπικές σχέσεις, να εκδηλώσουν
παραβατικές συμπεριφορές και να έχουν προβλήματα με το νόμο. Οι μαθητές που
έχουν δεχθεί εκφοβισμό είναι πιθανό να έχουν χαμηλότερα κίνητρα, απόσπαση και
μειωμένη προσοχή εντός της σχολικής αίθουσας, αρνητική σχολική επίδοση, να αποφεύγουν το σχολείο ή να το
εγκαταλείπουν. Όσον αφορά στο τελευταίο, αξίζει να σημειωθεί, ότι η σχολική
διαρροή μπορεί να είναι αποτέλεσμα τόσο του άμεσου εκφοβισμού που βιώνει το
παιδί όσο και του συνδυασμού ενός σχολικού περιβάλλοντος «πειραγμάτων» και
σχολικού εκφοβισμού. Τα παιδιά που είναι μάρτυρες περιστατικών εκφοβισμού
μπορεί να παρουσιάσουν παρόμοια συμπτώματα με τα παιδιά που εκφοβίζονται.
Εκδηλώνουν και αυτά απροθυμία για το σχολείο και αναπτύσσουν ενοχές που
σχετίζονται με την αδυναμία τους να κάνουν κάτι, να βοηθήσουν.
εκφοβίζεται δεν αποτελεί μια εύκολη διαδικασία για τους ενήλικες, ακόμα και για τους ίδιους τους γονείς. Το παιδί μπορεί να το αποκρύψει λόγω φόβου ότι θα γίνει χειρότερος ο εκφοβισμός ή γιατί θεωρεί ότι η παρενόχληση που υφίσταται οφείλεται σε δικό του σφάλμα ή έλλειμμα. Συνεπώς, τα σημάδια του εκφοβισμού δεν είναι εύκολα ανιχνεύσιμα, εντούτοις υπάρχουν ορισμένες χαρακτηριστικές ενδείξεις: Τα προσωπικά αντικείμενα του παιδιού χάνονται ή καταστρέφονται, σωματικά σημάδια όπως μελανιές, φόβος και άρνηση για το σχολείο (το παιδί δεν θέλει να πάει σχολείο, κλαίει ή επικαλείται ξαφνικές αδιαθεσίες), παρουσιάζει κακή σχολική επίδοση, ζητά χρήματα ή κλέβει, εκδηλώνει νευρικότητα, απώλεια αυτοπεποίθησης, υπερβολικό άγχος, ψυχαναγκαστικές συμπεριφορές, κλείσιμο στον εαυτό, προβλήματα με τον ύπνο και το φαγητό, νυχτερινή ενούρηση, εκφοβίζει άλλα παιδιά, ενώ μπορεί και να παρατηρηθεί συμπεριφορά απόσυρσης, αλλαγή συμπεριφοράς, επιθετικότητα προς οικείους (γονείς, αδέρφια), χρήση ουσιών και αυτοτραυματισμοί.
